Intensievere aanpak anticonceptie voor kwetsbare ouders

Bij de start van het project september 2016 ging men uit van 400 ouders per jaar. Inmiddels is met 93 vrouwen gesproken. Zo’n 80% van hen koos tot nu toe vrijwillig voor (langdurige) geboortebeperking. Door de intensivering verwacht Rotterdam vanaf 2018 500 ouders per jaar te bereiken. Het project heeft ook de aandacht van het Ministerie van VWS. Er is belangstelling om het project landelijk in te voeren.

Meer doorverwijzers
Op dit moment verwijzen verschillende zorg aanbiederskwetsbare ouders door.Om het aantal van 500 ouders per jaar te bereiken komt er uitbreiding van het aantal doorverwijzers van kwetsbare ouders, waarbij wordt gekeken naar bijvoorbeeld kraamzorg, huisartsen en jeugdbescherming.

Trainen van professionals in bewustwording
De GGD gaat aandachtsfunctionarissen bij de zorgaanbieders, wijkteams en CJG trainen zodat het bespreken van adequate anticonceptie vast onderdeel vormt van het hulpverleningstraject. Het bespreken van anticonceptie met kwetsbare ouders blijkt nog vaak een blinde vlek te zijn bij de hulpverlening.

Drempels weg
Artsen van de GGD kunnen, wanneer er geen huisarts is om het anticonceptie middel te plaatsen of de ouder heeft geen huisarts, het anticonceptie middel plaatsen. Ook moet voorkomen worden dat afgezien wordt van anticonceptie om financiële redenen. De gemeente stelt de vraagwijzers, wijkteams en de stedelijke loketten op de hoogte van het project een geeft aan welke budgetten beschikbaar zijn voor vrijwillige anticonceptie. Naast eenmalige vergoedingen is er de Rotterdampolis. De polis vergoedt alle vormen van anticonceptie. De gemeente stimuleert zoveel als mogelijk dat kwetsbare ouders een Rotterdampolis afsluiten.

Ongewenste en ongeplande zwangerschap voorkomen
Het project Anticonceptie voor kwetsbare ouders is in Rotterdam als proef gestart in september 2016. Het doel van het project is het voorkomen van ongeplande en ongewenste zwangerschap bij kwetsbare ouders, die in deze fase van hun leven hun toekomstig kind geen veilige leefomgeving kunnen bieden. Zij gebruiken vaak geen anticonceptie door bijvoorbeeld gebrek aan kennis, ondersteuning of financiën. Hun leven is vaak complex. Veel van hen zijn verslaafd, dak- of thuisloos, psychiatrisch patiënt, verstandelijk beperkt, of een combinatie ervan. Hulpverleners voeren gesprekken over kinderwens, seksualiteit en anticonceptie. Uiteindelijk beslissen de ouders zelf of ze wel of niet overgaan op anticonceptie. Met deze hulpverlening en ondersteuning blijken veel kwetsbare ouders te motiveren om adequate anticonceptie te gebruiken. Het voorkomen van deze zwangerschappen voorkomt leed voor de ouders zelf, voor het kind en de maatschappij.